(۲۱)

دعا با تسبیحی که از

تربت است برای ایمنی از ترس ها

 

در کتاب تحفة الزائر نقل شده که به سند معتبر از امام صادق علیه السلام روایت شده است:

کسی که می خواهد از هر ترس و بیمی ایمن باشد باید تسبیحی از تربت را به دست بگیرد و این دعا را سه مرتبه بخواند:

أَصْبَحْتُ اللَّهُمَّ مُعْتَصِماً بِذِمَامِكَ وَجَوَارِكَ الْمَنِيعِ، اَلَّذِي لاَ يُطَاوَلُ وَلاَيُحَاوَلُ مِنْ شَرِّ كُلِّ طَارِقٍ وَغَاشِمٍ، مِنْ سَائِرِ مَنْ خَلَقْتَ وَمَا خَلَقْتَ مِنْ‏ خَلْقِكَ الصَّامِتِ وَالنَّاطِقِ، فِي جُنَّةٍ مِنْ كُلِّ مَخُوفٍ بِلِبَاسٍ سَابِغَةٍ حَصِينَةٍ، وَهِيَ وَلاَءِ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، مُحْتَجِزاً مِنْ كُلّ ‏قَاصِدٍ لِي إِلَى أَذِيَّةٍ بِجِدَارِ حَصَينِ الْإِخْلاَصِ فِي الْإِعْتِرَافِ بِحَقِّهِمْ، وَالتَّمَسُّكِ بِحَبْلِهِمْ جَمِيعاً مُوقِناً، أَنَّ الْحَقَّ لَهُمْ وَمَعَهُمْ وَمِنْهُمْ وَفِيهِمْ‏ وَبِهِمْ، أُوَالِي مَنْ وَالَوْا، وَأُعَادِي مَنْ عَادَوْا، وَأُجَانِبُ مَنْ جَانَبُوا، فَأَعِذْنِي اللَّهُمَّ بِهِمْ مِنْ شَرِّ كُلِّ مَا أَتَّقِيهِ، إِنَّا «جَعَلْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِیهِم سَدّاً وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لاَيُبْصِرُونَ»(1)

خداوندا صبح کردم در حالی که به کفالت تو و جوار تو پناه برده ام که خلل ناپذیر است و دسترسی به آن نیست و هرگز مغلوب و مقهور نگردد از شرّ هر حادثه و پیش آمدی و هر ستمگری از سائر کسانی که آفریدی و آنچه آفریدی از خلقت، چه آنها که خموش اند و چه آنها که گویا هستند، و خود را در زیر سپری قرار دادم از هر چیز ترسناکی، با لباسی محکم و ایمنی بخش که آن ولایت اهل بیت پیامبرت حضرت ـ محمّد درود خدا بر او و خاندانش باد ـ  است، و در پوشش قرار داده ام از هر کسی که قصد آزار مرا دارد به دیوار محکم و استوار اخلاص با اعتراف به حق آن بزرگواران و تمسک به رشته ولای آنان، با یقین به اینکه حق از برای آنان و با آنان و از آنان و در میان آنان و به سبب آنان است، دوست دارم هر که را آنان دوست دارند و دشمن دارم هر که را آنها دشمن دارند. و دوری گزینم از هر که آنها دوری گزیده اند، پناهم بده خداوندا به سبب آنان از شرّ هر چه از آن پرهیز می کنم. قرار دادیم از پیش روی آنان و از پشت سرشان سدّی و پرده بر دیدگان آنها افکندیم و آنها نمی بینند.
سپس تسبیح را ببوسد و آن را بر دیدگانش مرور دهد و بگوید:

أَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْئَلُكَ بِحَقِّ هَذِهِ التُّرْبَةِ الْمُبَارَكَةِ، وَبِحَقِّ صَاحِبِهَا، وَبِحَقّ‏ جَدِّهِ وَبِحَقِّ أَبِيهِ، وَبِحَقِّ أُمِّهِ وَبِحَقِّ أَخِيهِ، وَبِحَقِّ وُلْدِهِ الطَّاهِرِينَ، إِجْعَلْهَا شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ، وَأَمَاناً مِنْ كُلِّ خَوْفٍ، وَحِفْظاً مِنْ كُلِّ سُوءٍ.

خداوندا از تو می خواهم به حق این تربت مبارک و به حق صاحب آن و به حقّ جدّ و به حق پدر و مادر و برادرش و به حق فرزندان پاکش، این (تربت) را (باعث) شفای از هر درد و ایمنی از هر ترس و محافظ از هر بدی قرار بده.

اگر صبح به این دستور عمل کند تا شب در امان است و اگر شب آن را انجام دهد تا صبح مصون و محفوظ خواهد بود.(2)

---

(1)  سورۀ يس، آیۀ 9.

(2) الإستشفاء بالتّربة الشريفة الحسينيّة: 105، مفاتيح النجاة (مخطوط): 256، وفي فلاح السائل: 392، مقباس المصابيح: 238 با کمی اختلاف .

در فلاح السائل گفته شده که مولای ما امیرالمؤمنین علیه السلام این دعا را در لیلة المبیت ، (شبی که به جای پیامبر صلّی الله علیه وآله و در بستر ایشان خوابیدند) خواندند