کتاب : «امیرالمؤمنین علی علیه السلام و عصر ظهور» 

 

محبّت اکسیر حیاتبخش است

محبّت فقط نابود كننده تمايلات نفسانى و شهوات انسان نيست، بلكه تبديل‏ كننده آن به صفات نيك و اخلاق ارزنده است.
محبّت به اهل بيت علیهم السلام اگر در سنين جوانى در انسان ايجاد شده و شديد اثرات ‏بيشترى را در بر خواهد داشت چون سنين جوان هنگام بروز تمايلات نفسانى‏ و شدّت شهوات است. محبّت اينگونه تمايلات را تبديل خواسته‏ هاى الهى والهامات رحمانى مى ‏كند از اين جهت شور و شوق جوانان نسبت به ارادت به ‏خاندان وحى علیهم السلام بيشتر ظاهر مى‏ شود.
به اين دليل كه محبّت آن بزرگواران تبديل كننده شور و شوق و تمايلات‏ پست، به اخلاق و رفتار پسنديده و ارزنده است، محبّت اهل‏بيت علیهم السلام اكسير است.
بنابراين مى ‏توانيد محبّت اهل بيت علیهم السلام را كيمياى روح و جان خود بدانيد.

نكته ‏اى كه توجّه به آن مفيد مى ‏باشد، اين است كه روزگار غيبت و عصرى كه ‏شيطان بر جهان حكومت دارد، محبّت و دوستى اهل محبّت به خداوند و اهل‏بيت علیهم السلام در حدّ ظرفيّت و توانايى آنهاست و محبّت خداوند و اهل بيت علیهم السلام به‏ آنان در حدّ توان و ظرفيّت اهل محبّت است.
و در روزگار ظهور، به جهت تكامل عقلى و افزايش عجيب نيروهاى فكرى، آمادگى، توانايى و ظرفيّت انسان‏ ها گسترش يافته و به اين ترتيب، انسان ‏ها كاملاً مورد محبّت و علاقه خداوند قرار مى‏ گيرند، و بر اين اساس مردم عصر ظهور به مراحل عظيم و شگرفى راه مى ‏يابند كه اكنون براى ما قابل تصوّر نيست.

اثر محبّت اگر شدید باشد آن قدر مهمّ است كه واقعاً انسان را شگفت ‏زده مى ‏نمايد. اصحاب امام حسين علیه السلام در روز عاشورا دارای محبّت شدید به آن حضرت بودند که از هستى خود گذشته و نه تنها خود را فداى آن حضرت نمودند، بلكه اميال و خواسته‏ هاى ‏نفسانى خود را، خواسته‏ هاى امام حسين علیه السلام قرار دادند و در واقع خواسته‏ هاى‏ خود را فانى در خواسته‏ ها و مشيّت آن بزرگوار قرار دادند.
براى توضيح اين مطلب كه محبّت در صورتى كه شديد باشد چگونه مى‏ تواند محبّ را فدايى محبوب خود كند و همه سختيها و مشكلاتى را كه در راه ‏محبوب وجود دارد تحمّل نمايد، مثالى نقل مى ‏كنيم تا مطلب روشن شود، محبّت چقدر تحوّل آفرين است! چه قدر تأثيرات شگفت ‏آور دارد و چه ‏قدر محبّ را در راه محبوب متحوّل نموده و دگرگون مى ‏سازد!؟ اكنون به اين ‏مطلب توجّه كنيد؛ درباره تحمّل مادر هنگام تولّد فرزندش نوشته ‏اند:
اگر با ساطور ساق پاى كسى را كه در حال هوشيارى است بشكنند، او چقدر درد مى ‏كشد؟ و چه قدر او را بى ‏تاب مى‏ سازد؟ زن در وقت زايمان سى برابر كسى كه در حال هوشيارى ساق پاى او را بشكنند، درد را تحمّل مى ‏كند.
همه مادرانى كه داراى فرزند شده و فرزندشان طبيعى به دنيا آمده است اين‏ درد را متحمّل شده ‏اند. با اين‏كه آن‏ همه درد و رنج را براى تولّد اوّلين فرزند تحمّل كرده‏ اند، باز خواستار داشتن فرزند ديگر هستند با اين‏كه مى دانند بايد آن ‏همه درد را متحمّل شوند! چرا راضى هستند چند فرزند داشته باشند با همه ‏دردها و رنج ‏هايى كه مى ‏كشند؟! اين براى محبّتى است كه خداوند در قلب ‏مادران نسبت به فرزند قرار داده است.

بنابراين ما بايد با ايجاد محبّت شديد به اهل بيت عصمت علیهم السلام قلب‏ هاى خود را پاكسازى كنيم تا بتوانيم در راه تبليغ از حكومت خداوند در دولت جهانى امام‏ عصر عجّل الله تعالى فرجه الشريف تلاش و كوشش نموده و به اين وسيله آن حضرت‏ را يارى كنيم.

براى تأكيد مطلب به ادامه آن مى ‏پردازيم: