(۶)

   سوره «نبأ»

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ (1) عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ (2) اَلَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ (3) كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ (4) ثُمَّ كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ (5) أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَاداً (6) وَالْجِبَالَ‏ أَوْتَاداً (7) وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجاً (8) وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتاً (9) وَجَعَلْنَا الْلَّيْلَ ‏لِبَاساً (10) وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشاً (11) وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعاً شِدَاداً (12) وَجَعَلْنَا سِرَاجاً وَهَّاجاً (13) وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجاً (14) لِنُخْرِجَ بِهِ حَبّاً وَنَبَاتاً (15) وَجَنَّاتٍ أَلْفَافاً (16) إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتاً (17) يَوْمَ يُنْفَخُ فِي‏ الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجاً (18) وَفُتِحَتِ السَّماءُ فَكَانَتْ أَبْوَاباً (19) وَسُيِّرَتِ ‏الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَاباً (20) إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَاداً (21) لِلطَّاغِينَ مَآبَاً (22) لاَبِثِينَ فِيهَا أَحْقَاباً (23) لَا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْداً وَلاَ شَرَاباً (24) إِلاَّ حَمِيماً وَغَسَّاقاً (25) جَزَاءً وِفَاقاً (26) إِنَّهُمْ كَانُوا لاَ يَرْجُونَ حِسَاباً (27) وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّاباً (28) وَكُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَاباً (29) فَذُوقُوا فَلَنْ نَّزِيدَكُمْ إِلاَّ عَذَاباً (30) إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازاً (31) حَدَائِقَ وَأَعْنَاباً (32) وَكَوَاعِبَ أَتْرَاباً (33) وَ كَأْساً دِهَاقاً (34) لاَ يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْواً وَلاَ كِذَّاباً (35) جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَاباً (36) رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لاَ يَمْلِكُونَ مِنْهُ‏ خِطَاباً (37) يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلاَئِكَةُ صَفّاً لاَّ يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ ‏الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَاباً (38) ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ ‏مَآباً  (39) إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَاباً قَرِيباً يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ ‏الْكَافِرُ يَالَيْتَنِي كُنْتُ تُرَاباً  (40)

 

سوره نباء

به نام خداند بخشنده مهربان

از چه چيزی پرسش می کنند؟ از خبری بزرگ * همان خبری که در آن اختلاف دارند * نه چنان است (که خيال می کنند)  به زودی خواهند دانست * باز هم نه چنان است به زودی خواهند دانست * آيا زمين را محلّ آرامش قرار نداديم، * و کوه ها را ميخ های زمين * و شما را به صورت زوج (نر و ماده) آفريديم * خوابتان را وسيله آرامش شما قرار داديم * و شب را پوششي قرار داديم * و روز را وقت تلاش براي معاش قرار داديم * و بالاي سر شما هفت آسمان محکم بنا نموديم * و چراغی بسيار فروزان و پر حرارت قرار داديم *  و از ابرهای متراکم و فشرده آبي ريزان (باران و برف) نازل کرديم * تا به وسيله آن دانه ها و گياهان را (از دل خاک) خارج نماييم * وباغ هايی با درختانی درهم پيچيده * بدون ترديد روز جدايی وعده گاه است * روزی که در صور دميده مي شود و شما گروه گروه می آييد * و آسمان گشوده شود و به صورت درهايی درآيد * و کوه ها سير داده شوند و به صورت سرابی شوند * بدون ترديد دوزخ کمينگاه است* براي سرکشان محل بازگشت است * روزگاران زيادی در آن درنگ کنند * نمی چشند در آن چيز خنکي و نه آشاميدنی گوارايي * مگر آب سوزان و مايعات روان از چرک و خون * کيفري است موافق و مناسب (با اعمال آن ها) * آن ها هيچ اميدی به روز حساب نداشتند * و آيات ما را سخت تکذيب کردند * و ما همه چيز را گردآوري و در نامه اعمالشان ثبت کرده ايم * پس بچشيد که جز عذاب براي شما نمی افزاييم * بدون ترديد براي پرهيزکاران رستگاري است * باغ ها و انواع انگورها است * حوريانی چوان و نورس وهم سن و سال * و جام هايی سرشار * در آنجا نه لغوي می شنوند و نه دروغي و نه تکذيبی * اين پاداشی است از طرف پروردگارت بخششي روي حساب * پروردگار آسمان ها و زمين و آنچه در ميان آن دو است، خداي رحمان، (اهل محشر) هيچ اجازه و حق سخن گفتن ندارند * روزی که روح (رئيس فرشتگان) و فرشتگان به صف می ايستند هيچ کدام از آنان سخن نگويد مگر انکه خداي رحمان به او اجازه دهد و سخن صواب گويد * آن روز، روز حق است، پس هر کس خواهد راه بازگشتي به سوي پروردگارش برگيزند * ما شما را از عذابی نزديک بيم داديم روزی که انسان آنچه پيش فرستاده می نگرد و کافر گويد: اي کاش خاک بودم.