انتظار یا

انس با امام زمان ارواحنا فداه

منتظران كامل كه بر اثر عقل و معرفتشان به مقام ولايت امام زمان عجّل الله تعالى فرجه، غيبت براى آنان همچون مشاهده است، با امام زمان عجّل الله تعالى فرجه انس مى گيرند و مأنوس هستند، هر چند زمان، زمانِ غيبت است ولى براى آنان مانند مشاهده مى‌ باشد اين چنين منتظرانى مى‌ دانند كه زمان و مكان نسبت مقام ولايت امام زمان، براى آن حضرت مطرح نيست، زيرا امام عصر عجل الله تعالى فرجه بر زمان و مكان حاكم هستند، و سيطره دارند، بلکه صاحب زمان و مكان هستند، ما هستيم كه در قيد زمان و مكان و محدود به آن ها مى‌ باشيم، ما بايد تا مى‌ توانيم با افزايش عقل و معرفت خود، براى نزديك شدن به مقام «حبل المتينِ» ولايت، تلاش کنیم تا قدرى كه قدرت داريم از تار و پود ريسمان زمان و مكان رها شويم.

ولی آنچه گفتيم براى ما كه اهل دنيا هستيم، همه حرف است؛ امّا آنچه يقيناً صحّت دارد اين است كه حداقل احتمال دهيم، در گوشه و كنار جهان افرادى باشند كه چون از دام هوا و هوس رهيده‌ اند، بتوانند گاهى از قيد زمان و مكان خارج شوند، و آنچه را كه ما نمى‌ توانيم ببينيم و درك كنيم، آن‌ها ببينند و درك كنند.

هواها و هوس‌ ها و خطورات ذهن ما بزرگترين موانع پيشرفت ما مى‌ باشد، به همين جهت بزرگان شيعه تا توانسته‌ اند، هواها و هوس‌ هاى خود را كنار زده اند و از محروميت‌ هاى معنوى نجات پیدا کنند.

مرحوم آيت الله حاج شيخ مرتضى حائرى اعلى الله مقامه يكى از مراجع بزرگ را نام مى‌ بردند و مى‌ فرمودند ايشان توانسته است از هواها و هوس‌ هاى خود کاملاً بگذرد.

معناى كنار گذاردن هواها و هوس‌ ها بسيار دقيق است.