سقیفه و ادّعای اجماع

کسانی که با تاریخ آشنایی دارند و از جریانات صدر اسلام آگاهند، می دانند که در سقیفه هیچگونه اجماعی واقع نشده است نه از ابتداء جمع شدن چند نفر از انصار در سقیفه و نه پس از زد و خورد و بیعت چند نفر با ابوبکر.

عدّه ای از بنی امیّه در مکانی دیگر جمع شده بودند تا با عثمان بیعت کنند و او را به عنوان خلیفه مسلمین معرفی کنند.

چند نفر دیگر دور و بر سعد بن ابی وقّاص را گرفته بودند تا با او بیعت کنند.

هیچکدام از این اجتماعات کوچک رسماً اعلام نشده بود و هر چند نفر طرفدار فرد مورد نظر خودشان بودند. حتّی در سقیفه نه تنها بنی هاشم و مهاجرین بلکه بسیاری از انصار هم از تشکیل اجتماع در سقیفه  برای انتخاب خلیفه خبر نداشتند.

بنابراین از اوّل اجتماع در سقیفه هیچگونه اجماعی در کار نبوده است و پس از بیعت با ابوبکر هم افرادی اندک با او بیعت کردند و سپس بسیاری از مردم مدینه که با ابوبکر بیعت کردند به ضرب چوب و چماق طایفه بنی اشهل بوده است.

از همه اینها گذشته در آن زمان مدینه دارای دوازده هزار جمعیت بوده است و تعداد مسلمانان که در شهرها و بلاد اسلامی زندگی می کردند هفت میلیون نفر بوده است همانگونه که گوستاولوبون در کتاب خود به آن تصریح کرده است این هفت میلیون نفر در چه زمانی با ابوبکر بیعت کردند. علاوه بر این همان دوازده هزار نفری که در مدینه بودند، بنی هاشم و تعدادی از مهاجرین و انصار هم با ابوبکر بیعت نکردند. پس با توجّه به تعداد مسلمانان در آن زمان و تعداد افرادی که با ابوبکر بیعت کردند چگونه اجماع مسلمانان منعقد شده است. پس ادّعای اجماع بر خلاف ابوبکر یک دلیل بی اساس است و از اصل دروغ است. اگر کسی بگوید مقصود از بیعت، رضایت مسلمانان بر این امر بوده است، این نیز اشتباه است، زیرا بسیاری از مردم به مخالفت برخواستند که ابوبکر و طرفدارانش آن ها را مرتد خواندند و جنگ هایی که آن را جنگ های ارتداد نامیدند به خاطر همین مخالفت با خلافت ابوبکر بود.