امام صادق علیه السلام : اگر من زمان او (حضرت مهدی علیه السلام ) را درک کنم ، در تمام زندگی و حیاتم به او خدمت می کنم.
دعا براى ظهور امام زمان عجّل اللَّه فرجه پس از نماز عصر

دعا براى ظهور امام زمان عجّل اللَّه فرجه

پس از نماز عصر

  سيّد بن طاووس رحمه الله در كتاب «فلاح السائل» مى‏ نويسد : از اذكار مهمّ بعد از نماز عصر اقتدا كردن به مولاى‏ مان حضرت موسى بن جعفر عليهما السلام در دعا نمودن براى مولاى‏ مان حضرت مهدى صلوات اللَّه عليه است ، چنان كه يحيى بن فضل نوفلى روايت كرده است كه گفت :

  در بغداد بر ابى الحسن موسى بن جعفر عليهما السلام - وقتى از نماز عصر فارغ شده بود - وارد شدم . ديدم دست‏ها را به سوى آسمان بلند كرده و شنيدم كه مى‏ گويد :

  أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، اَلْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْباطِنُ ، وَأَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، إِلَيْكَ زِيادَةُ الْأَشْياءِ وَنُقْصانُها ، وَأَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، خَلَقْتَ الْخَلْقَ بِغَيْرِ مَعُونَةٍ مِنْ غَيْرِكَ ، وَلا حاجَةٍ إِلَيْهِمْ ، أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، مِنْكَ الْمَشِيَّةُ وَ إِلَيْكَ الْبَدْءُ.

  أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، قَبْلَ الْقَبْلِ وَخالِقُ الْقَبْلِ ، أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، بَعْدَ الْبَعْدِ وَخالِقُ الْبَعْدِ ، أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، تَمْحُو ما تَشاءُ وَتُثْبِتُ وَعِنْدَكَ اُمُّ الْكِتابِ .

  أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، غايَةُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَوارِثُهُ ، أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، لايَعْزُبُ عَنْكَ الدَّقيقُ وَلَا الْجَليلُ ، أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، لايَخْفى عَلَيْكَ اللُّغاتُ ، وَلاتَتَشابَهُ عَلَيْكَ الْأَصْواتُ .

  كُلَّ يَوْمٍ أَنْتَ في شَأْنٍ ، لايَشْغَلُكَ شَأْنٌ عَنْ شَأْنٍ ، عالِمُ الْغَيْبِ وَأَخْفى ، دَيَّانُ الدّينِ ، مُدَبِّرُ الْاُمُورِ ، باعِثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ ، مُحْيِ الْعِظامِ وَهِيَ رَميمٌ .

  أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْمَكْنُونِ الْمَخْزُونِ ، اَلْحَيِّ الْقَيُّومِ ، اَلَّذي لايَخيبُ مَنْ سَأَلَكَ بِهِ ، أَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ ، وَأَنْ تُعَجِّلَ فَرَجَ الْمُنْتَقِمِ لَكَ مِنْ أَعْدائِكَ ، وَأَنْجِزْ لَهُ ما وَعَدْتَهُ ، يا ذَا الْجَلالِ وَالْإِكْرامِ .

  تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست ، اوّل و آخر و ظاهر و باطن تويى ؛ خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست ؛ فزونى و كاستى چيزها در اختيار توست ؛ تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست ؛ آفرينش را بدون كمك ديگران و بدون نياز به آنان آفريدى ؛ تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست ، مشيّت از توست و آغاز كردن بستگى به تو دارد .

  تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست ، قبل از هر قبلى بوده‏ اى و تو آفريدگار قبل هستى ؛ تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست، بعد از هر بعدى هستى و آفريدگار بعد تويى، تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست، هر چه را بخواهى محو يا اثبات مى‏ كنى و امّ الكتاب نزد توست .

  تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست ، نهايت و وارث هر چيزى ؛ تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست ، هيچ چيز كوچك و بزرگ از نظرت پنهان نمى‏ ماند ؛ تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست ، هيچ لغتى بر تو پوشيده نمى‏ ماند و صداهاى مختلف تو را به اشتباه نمى‏ اندازد .

  هر روز تو در شأن و كارى هستى كه هيچ شأنى تو را از شأن ديگر باز نمى‏ دارد . داناى غيب و پنهانى‏ ها ، پاداش دهندۀ كار ، تدبيرگر امور ، برانگيزانندۀ افرادى كه در قبرهايند ، زنده كنندۀ استخوان‏ها در حالى كه پودر و خاكستر شده‏ اند تو هستى .

  از تو مى‏ خواهم به اسم پنهان ذخيره‏ شده‏ ات ، كه زنده و پاينده است ، كه هر كس تو را به آن نام بخواند نا اُميد نمى‏ شود؛ كه بر محمّد و آل محمّد درود بفرستى و فرج و گشايش در كار انتقام گيرنده‏ ات از دشمنانت را تعجيل فرمايى و آنچه به او وعده داده ‏اى به جاى آورى؛ اى صاحب جلالت و كرامت.

  يحيى بن فضل مى‏ گويد: عرض كردم: براى چه كسى دعا كرديد؟

  حضرت فرمود:

براى مهدى آل محمّد عليهم السلام .

 آنگاه فرمودند : پدرم فداى آن كه داراى شكم ستبر ، ابروهاى به هم پيوسته است ؛ ساق باريك ؛ شانه‏ هاى پهن و رنگ گندمگون دارد كه به خاطر شب زنده‏ دارى كمى مايل به رنگ زرد است .

 پدرم فداى آن كسى كه با ركوع و سجده شب را به صبح مى‏ رساند ؛ پدرم فداى آن كسى كه در راه خدا از سرزنش هيچ ملامتگرى نمى‏ هراسد ؛ چراغ فروزنده در تاريكى‏ ها است؛ پدرم فداى قيام‏ كنندۀ به امر خدا باد .

  گفتم : چه وقت خروج مى‏ كند ؟

  حضرت فرمود : هنگامى كه ديدى لشكريان به ساحل فرات و صرات و دجله آمده‏ اند و پل كوفه ويران شد و بعضى از خانه‏ هاى كوفه سوزانده شد ، هنگامى كه اين نشانه‏ ها را مشاهده كردى، بدان كه خداوند آنچه بخواهد انجام مى‏ دهد و كسى نيست كه بر امر خدا غلبه كند و يا حكمش را به تأخير بيندازد . (1)


1)  . فلاح السائل : 199 ، و در المصباح : 51 و البلد الأمين : 35 با تفاوتى .

 

 

 

    بازدید : 30870
    بازديد امروز : 12033
    بازديد ديروز : 19024
    بازديد کل : 127572808
    بازديد کل : 88858423