علّت تشريع نمازهاى واجب و نافله
حضرت امام رضا عليه السلام فرمود:
براى نمازگزار سه ويژگى است:
1 - خير و خوبى بر او از آسمان تا فرق سرش پاشيده گردد.
2 - فرشتگان از جايگاه قدمش تا كرانه آسمان او را احاطه كنند.
3 - منادى فرياد برآورد: اگر نمازگزار بداند چه فضيلت و كرامتى براى او است هرگز از نماز دست برندارد.
هنگامى كه بنده در نمازش تكبيرة الإحرام گفت، خداوند به لطف خويش بر او روى مى آورد و فرشته اى را بر او گمارد تا قرآن را از دهان او بازگيرد، پس اگر اين شخص روى گردانيد خداوند از او روى مى گرداند و او را به فرشته واگذار مى كند؛ اگر با تمام وجود به نمازش توجّه داشته و حضور قلب او كامل باشد، نمازش به طور كامل بالا برده مى شود، ولى اگر به خود مشغول شود و در آن غفلت ورزد از نماز او به همان اندازه كه بى توجّهى كرده و غفلت ورزيده كاسته مى گردد و آن مقدارى كه حضور قلب داشته بالا برده مى شود و خدا به قلب غافل چيزى عطا نمى كند، و همانا نافله قرار داده شده تا به وسيله آن، فريضه كامل گردد. (19)
19) بحار الأنوار: 243/84.
بازديد امروز : 0
بازديد ديروز : 236464
بازديد کل : 126607606
|