دفن پیکر امام حسین علیه السلام

و حضرت اباالفضل علیه السلام و سایر شهداء

**************************************************

13محرم الحرام تدفين پيكرهاى مقدس شهيدان كربلا (۶۱ هـ ق)

**************************************************

چون امام سجّاد عليه السلام به كربلا رسيد، بنى اسد را نزد كشتگان متحيّر مشاهده نمود كه به لحاظ بى سر بودن‏ پيكرها نمى ‏دانستند چه كنند.

حضرت سجّاد عليه السلام شهداء را به اسم شناساند. صداى گريه و فرياد بلند گشت و زنان بنى اسد موها را پريشان نمودند و بر صورت سيلى زدند.

سپس زين العابدين به سوى پيكر پدر مظلومش رفت و بعد از آن كه او را در آغوش كشيد و به صداى بلند به‏ گريه پرداخت، بدن را به موضع قبر برد و مقدارى خاك برداشت كه ناگاه قبرى آماده و ضريحى سرباز مشاهده‏ گشت. دست در زير پيكر گذاشت و فرمود:

بِسْمِ اللَّهِ وَفي سَبيلِ اللَّهِ وَعَلى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ صَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ ما شاءَ اللَّهُ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ ‏الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.

وآن را به تنهايى وارد قبر نمود و كسى از بنى اسد در تدفين امام شهيد با ايشان شركت نجست و فرمود: «بامن كسى هست كه ياريم كند.»

چون پيكر را در قبر نهاد، لبهاى شريفش را بر آن رگهاى بريده نهاد و فرمود:

طُوبى لِأَرْضٍ تَضَمَّنَتْ جَسَدَكَ الطّاهِرَ، أَمَّا اللَّيْلُ فَمُسَهَّدٌ وَالْحُزْنُ سَرْمَدٌ اَوْ يَخْتارُ اللَّهُ لِأَهْلِ بَيْتِكَ دَارَكَ‏الَّتي أَنْتَ بِها مُقِيمٌ، وَعَلَيْكَ مِنِّي السَّلامُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ.

خوشا آن زمينى كه جسد مطهّرت را در بر گيرد. از شب بگويم كه ديگر خواب به چشمانم راه‏ نيابد يا از حزنم كه ديگر پايانى ندارد؟ تا آن هنگام كه خاندان تو هم در آن جا كه اقامت ‏گزيده ‏اى، وارد شوند. از من بر تو درود اى فرزند رسول خدا و رحمت و بركات خداوند بر توباد.

و بر قبر حضرتش نوشت:

هذا قَبْرُ الْحُسَيْنِ بْنِ عَليِّ بْنِ أَبِي طالِبٍ الَّذِي قَتَلُوهُ عَطْشاناً غَرِيباً.

اين قبر حسين فرزند علي بن أبي طالب است كه تشنه و غريب او را كشتند.

سپس به سوى عمويش عبّاس رفت و او را در آن حالتى مشاهده نمود كه ملائكه آسمان را وحشت زده و حوريان بهشت را گريان ساخته بود. امام خم شد و رگهاى بريده گردن عمورا به بوسيدن گرفت و فرمود:

عَلَى الدُّنْيا بَعْدَكَ الْعَفا يا قَمَرَ بَنِي هاشِمٍ وَعَلَيْكَ مِنِّي السَّلامُ مِنْ شَهيدٍ مُحْتَسِبٍ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ.

بعد از تو اى ماه بنى هاشم، خاك بر سر دنيا! از من بر تو اى شهيد با اخلاص سلام باد ورحمت و بركات الهى شامل حالت باد.

وقبرى براى حضرت عبّاس حفر نمود و او را نيز چون پدرش تنها وارد قبر ساخت و فرمود: «با من ياورانى‏ هستند.»

سپس بنى اسد را دستور فرمود تا دو حفره حفر نمايند و در يكى، بنى هاشم را نهند و در ديگرى اصحاب‏ را. (كبريت احمر، اسرار الشّهادة، الايقاد علاّمة جليل، سيّد محمّد علي شاه عبدالعظيمى ‏رحمه الله).(45)

---

45) تاريخ امام حسين‏ عليه السلام: ج 9 ص 511.

 

منبع: نوشته های چاپ نشدۀ شخصی ص1470