(1)

آغاز جنگ صفين  

امام ‏عليه السلام آنقدر در برابر معاويه صبر و متانت از خود نشان داد كه مايه شگفتى و حيرت هر مورّخى مى‏ گردد و تنها آن‏گاه آماده حركت براى جنگ با او شد كه ازحركت او براى جنگ باخبر گرديد.

چون دو سپاه در صفّين رودرروى يكديگر قرار گرفتند، اوّلين حركت معاويه دربرابر امام‏ عليه السلام تصرّف شريعه، و منع ياران امام‏ عليه السلام از آب بود. امام ‏عليه السلام باز در اين‏جا هم‏ فوراً وارد عمل نشد بلكه كسى را فرستاد و به معاويه پيغام داد كه بر فرض كه ما بخواهيم بر عليه يكديگر وارد نبرد شويم، اين نمى ‏تواند موجب اين شود كه يك‏ دسته، دسته ديگر را از استفاده از آب منع نمايد. و معلوم است كه معاويه هرگز از رضا و رغبت سخن حقّ را پذيرا نبود و لذا ياران امام ‏عليه السلام در يك حمله، شريعه را از تصرّف ‏ياران معاويه خارج نمودند و امام‏ عليه السلام به جاى اين‏كه معامله به مثل نمايد و دشمن را از دستيابى به آب محروم سازد دستود داد كه هر دو طرف از آب استفاده كنند.

جنگ با همين منوال آغاز گشت و ادامه پيدا نمود، از طرف امام‏ عليه السلام هر چه بود بزرگوارى و سماحت بود، و از سوى معاويه فريب و نيرنگ، حتّى در آن لحظه كه ‏سپاه معاويه به هزيمت رفت، باز خدعه و نيرنگ به ميدان آمد و قرآن‏ها بر سر نيزه‏ ها شد. امام‏ عليه السلام كسى نبود كه فريب بخورد و از نيرنگ آن‏ها بى‏ خبر باشد آن‏چه كه معاويه ‏و اطرافيانش در ضمير خود داشتند براى امام‏ عليه السلام معلوم بود آن بزرگار هيچگاه فريب‏ نخورد و در هيچ معركه ‏اى به هزيمت نرفت.(113)

 

---

113) سيرى در زندگانى اميرالمؤمنين ‏عليه السلام: 129.

 

منبع: کتاب معاويه ج ... ص ...