امام صادق علیه السلام : اگر من زمان او (حضرت مهدی علیه السلام ) را درک کنم ، در تمام زندگی و حیاتم به او خدمت می کنم.
دعاى روز عيد غدير كسى كه آن را بخواند، مانند كسى است كه زير پرچم حضرت قائم عجّل اللَّه تعالى فرجه و در خيمهٔ آن حضرت باشد

دعاى روز عيد غدير كسى كه آن را بخواند، مانند كسى است كه

زير پرچم حضرت قائم عجّل اللَّه تعالى فرجه و در خيمهٔ آن حضرت باشد

    علّامه مجلسى رحمه الله مى‏ فرمايد : با سند متّصل روايت مى ‏كنم آن چه را كه ذكر كرده و روايت فرموده آن را محمّد بن على طرازى در كتابش ؛ از محمّد بن سنان ، از داوود بن كثير رقّى ، از عمارة بن جوين ابو هارون عبدى ، هم‏چنين با سندهاى‏ مان به شيخ مفيد محمّد بن محمّد بن نعمان رحمه الله ، روايت مى‏ كنيم آنچه را كه روايت مى‏ كند آن را از عمارة بن جوين ابو هارون عبدى ؛ كه گفت :

    در روز هيجدهم ذى الحجّه خدمت امام صادق عليه السلام شرفياب شدم در حالى كه آن حضرت روزه‏دار بود ؛ به من فرمودند :

 همانا اين روز ، روزى است كه خدا حرمتش را بين مؤمنان زياد كرده است ؛ چون خداوند در اين روز دين آن‏ها را كامل كرده و نعمتش را بر آنان تمام نموده است، و عهد و پيمانى كه از ايشان در عالم ذر گرفته ، براى آنان تجديد كرده است ؛ زيرا آن موقف را از ياد آن‏ها برده بود و خداوند آنان را توفيق داده كه آن عهد و پيمان را از او قبول كنند، و خداوند آنان را از كسانى كه اين امر را انكار مى ‏كردند، قرار نداد .

    من به آن حضرت عرض كردم : جانم فداى شما باد ؛ ثواب روزه گرفتن در اين روز چيست ؟ حضرت فرمودند :

 همانا اين روز ، روز عيد ، شادى ، سرور و روزه گرفتن به خاطر سپاسگزارى از خداوند مى‏ باشد . روزه گرفتن در اين روز معادل شصت ماه روزه گرفتن در ماه‏هاى حرام مى‏ باشد.

 در اين روز هر موقع كه خواست ، (گرچه بهترين وقت آن نزديك ظهر مى‏ باشد؛ و آن ساعتى است كه حضرت على عليه السلام در غديرخم براى جانشينى پيامبر معيّن شد و مردم در آن وقت به منزل نزديك شده بودند) دو ركعت نماز بخواند، سپس سجده كند و صد مرتبه خدا را شكر كند (و شُكْراً للَّهِِ بگويد) و بعد از سجده اين دعا را بخواند :

  أَللَّهُمَّ إِنّي أَسْئَلُكَ بِأَنَّ لَكَ الْحَمْدَ ، وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ ، وَأَنَّكَ واحِدٌ أَحَدٌ صَمَدٌ ، لَمْ تَلِدْ وَلَمْ تُولَدْ ، وَلَمْ يَكُنْ لَكَ كُفُواً أَحَدٌ ، وَأَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَرَسُولُكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ .

  يا مَنْ هُوَ كُلَّ يَوْمٍ في شَأْنٍ ، كَما كانَ مِنْ شَأْنِكَ أَنْ تَفَضَّلْتَ عَلَيَّ ، بِأَنْ جَعَلْتَني مِنْ أَهْلِ إِجابَتِكَ ، وَأَهْلِ دينِكَ وَأَهْلِ دَعْوَتِكَ ، وَوَفَّقْتَني لِذلِكَ في مُبْتَدَءِ خَلْقي ، تَفَضُّلاً مِنْكَ وَكَرَماً وَجُوداً .

  ثُمَّ أَرْدَفْتَ الْفَضْلَ فَضْلاً ، وَالْجُودَ جُوداً ، وَالْكَرَمَ كَرَماً ، رَأْفَةً مِنْكَ وَرَحْمَةً إِلى أَنْ جَدَّدْتَ ذلِكَ الْعَهْدَ لي تَجْديداً بَعْدَ تَجْديدِكَ خَلْقي ، وَكُنْتُ نَسْياً مَنْسِيّاً ناسِياً ساهِياً غافِلاً ، فَأَتْمَمْتَ نِعْمَتَكَ بِأَنْ ذَكَّرْتَني ذلِكَ ، وَمَنَنْتَ بِهِ عَلَيَّ ، وَهَدَيْتَني لَهُ .

  فَلْيَكُنْ مِنْ شَأْنِكَ يا إِلهي وَسَيِّدي وَمَوْلايَ ، أَنْ تُتِمَّ لي ذلِكَ ، وَلاتَسْلُبْنيهِ ، حَتَّى تَتَوَفَّاني عَلى ذلِكَ وَأَنْتَ عَنّي راضٍ ، فَإِنَّكَ أَحَقُّ الْمُنْعِمينَ أَنْ تُتِمَّ نِعْمَتَكَ عَلَيَّ .

  أَللَّهُمَّ سَمِعْنا وَأَطَعْنا ، وَأَجَبْنا داعِيَكَ بِمَنِّكَ ، فَلَكَ الْحَمْدُ غُفْرانَكَ رَبَّنا وَإِلَيْكَ الْمَصيرُ ، آمَنَّا بِاللَّهِ ، وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ ، وَبِرَسُولِهِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ ، وَصَدَّقْنا وَأَجَبْنا داعِيَ اللَّهِ ، وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ في مُوالاةِ مَوْلانا وَمَوْلَى الْمُؤْمِنينَ أَميرِالْمُؤْمِنينَ عَلِيِّ بْنِ أَبي طالِبٍ ، عَبْدِ اللَّهِ وَأَخي رَسُولِهِ ، وَالصِّدّيقِ الْأَكْبَرِ ، وَالْحُجَّةِ عَلى بَرِيَّتِهِ ، اَلْمُؤَيِّدِ بِهِ نَبِيَّهُ وَدينَهُ الْحَقَّ الْمُبينَ ، عَلَماً لِدينِ اللَّهِ ، وَخازِناً لِعِلْمِهِ ، وَعَيْبَةَ غَيْبِ اللَّهِ ، وَمَوْضِعَ سِرِّ اللَّهِ ، وَأَمينَ اللَّهِ عَلى خَلْقِهِ ، وَشاهِدَهُ في بَرِيَّتِهِ .

  أَللَّهُمَّ « رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِياً يُنادي لِلْإيمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنا، فَاغْفِرْلَنا ذُنُوبَنا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئاتِنا وَتَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ × رَبَّنا وَآتِنا ما وَعَدْتَنا عَلى رُسُلِكَ وَلاتُخْزِنا يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّكَ لاتُخْلِفُ الْميعادَ»(1) .

  فَآمَنَّا رَبَّنا بِمَنِّكَ وَلُطْفِكَ ، أَجَبْنا داعِيَكَ ، وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ وَصدَّقْناهُ وَصدَّقْنا مَوْلَى الْمُؤْمِنينَ ، وَكَفَرْنا بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ ، فَوَلِّنا ما تَوَلَّيْنا، وَاحْشُرْنا مَعَ أَئِمَّتِنا، فَإِنَّا بِهِمْ مُؤْمِنُونَ مُوقِنُونَ، وَلَهُمْ مُسْلِمُونَ.

  آمَنَّا بِسِرِّهِمْ وَعَلانِيَتِهِمْ ، وَشاهِدِهِمْ وَغائِبِهِمْ ، وَحَيِّهِمْ وَمَيِّتِهِمْ ، وَرضينا بِهِمْ أَئِمَّةً ، وَقادَةً وَسادَةً ، وَحَسْبُنا بِهِمْ بَيْنَنا وَبَيْنَ اللَّهِ دُونَ خَلْقِهِ ، لانَبْتَغي بِهِمْ بَدَلاً ، وَلانَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِمْ وليجَةً . وَبَرِئْنا إِلَى اللَّهِ مِنْ كُلِّ مَنْ نَصَبَ لَهُمْ حَرْباً ، مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ ، مِنَ الْأَوَّلينَ وَالْآخِرينَ ، وَكَفَرْنا بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ ، وَالْأَوْثانِ الْأَرْبَعَةِ ، وَأَشْياعِهِمْ وَأَتْباعِهِمْ ، وَكُلِّ مَنْ والاهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ ، مِنْ أَوَّلِ الدَّهْرِ إِلى آخِرِهِ .

  أَللَّهُمَّ إِنَّا نُشْهِدُكَ أَنَّا نَدينُ بِما دانَ بِهِ مُحَمَّدٌ وَآلُ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمْ ، وَقَوْلُنا ما قالُوا ، وَدينُنا ما دانُوا بِهِ ، ما قالُوا بِهِ قُلْنا ، وَما دانُوا بِهِ دِنَّا ، وَما أَنْكَرُوا أَنْكَرْنا ، وَمَنْ والَوْا والَيْنا ، وَمَنْ عادَوْا عادَيْنا ، وَمَنْ لَعَنُوا لَعَنَّا وَمَنْ تَبَرَّءُوا مِنْهُ تَبَرَّأْنا مِنْهُ ، وَمَنْ تَرَحَّمُوا عَلَيْهِ تَرَحَّمْنا عَلَيْهِ ، امَنَّا وَسَلَّمْنا وَرضينا ، وَاتَّبَعْنا مَوالينا صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ .

  أَللَّهُمَّ فَتَمِّمْ لَنا ذلِكَ وَلاتَسْلُبْناهُ ، وَاجْعَلْهُ مُسْتَقِرّاً ثابِتاً عِنْدَنا ، وَلاتَجْعَلْهُ مُسْتَعاراً، وَأَحْيِنا ما أَحْيَيْتَنا عَلَيْهِ، وَأَمِتْنا إِذا أَمَتَّنا عَلَيْهِ ، آلُ مُحَمَّدٍ أَئِمَّتُنا ، فَبِهِمْ نَأْتَمُّ ، وَإِيَّاهُمْ نُوالي ، وَعَدُوَّهُمْ عَدُوَّ اللَّهِ نُعادي ، فَاجْعَلْنا مَعَهُمْ فِي الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبينَ ، فَإِنَّا بِذلِكَ راضُونَ ، يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ .

  بارخدايا؛ من از تو درخواست مى ‏كنم (با گواهى اين) كه حمد و ستايش مخصوص تو مى‏باشد كه تنها و بى شريك مى‏ باشى، و همانا تو يگانه، تنها و بى‏نياز هستى؛ نه فرزند كسى هستى و نه كسى فرزند توست، و نه هيچ كس همتاى توست و همانا حضرت محمّد بنده و فرستاده توست؛ كه سلام و درود تو بر او و آل او باد .

  اى كسى كه هر روز براى او شأنى و امرى است ، همچنان كه از شأن توست كه بر من تفضّل فرموده و مرا از پاسخ‏دهندگان به تو، و اهل دين و دعوت خويش قرار دادى؛ و مرا در آفرينش اوّلى‏ ام (عالم ذر) بر اين كار از روى فضل و جود و كرم موفّق كردى .

  سپس فضلى در پى فضل ديگر، و جود و بخششى در پى جود و بخشش ديگر، و كرامتى در پى كرامت ديگر از رأفت و رحمت خود تفضّل فرمودى تا آن كه اين عهد را بر من تازه كردى، بعد از آن كه مرا آفرينش جديدى فرمودى؛ و با آن كه من به كلّى فراموش شده و در سهو و نسيان و غفلت بودم، پس نعمتت را بر من كامل كردى به اين كه مرا يادآور آن عهد و پيمان كردى؛ و با آن بر من منّت گذاشتى ، و به سوى آن هدايت فرمودى .

  پس بايد از شأن تو اين باشد اى خداى من؛ و سرور من؛ و مولاى من؛ كه آن نعمت را بر من كامل گردانى و از من زايل نگردانى تا آن كه مرا با آن عقيده و پيمان بميرانى ، و تو از من خشنود باشى ؛ همانا تو سزاوارترين نعمت‏بخشان هستى كه نعمتت را بر من كامل گردانى .

  خدايا ؛ (عهد تو را) شنيديم و اطاعت كرديم ؛ و همچنين دعوت كننده‏ ات را كه بر ما فرستادى به لطف و كرم تو اجابت كرديم ، پس حمد و سپاس بر تو باد ، آمرزش تو را خواهانم اى پروردگار ما ؛ و بازگشت همه به سوى توست؛ ما به خداى يكتا و بى‏شريك و به فرستاده او حضرت محمّد - كه سلام و درود خدا بر او آل او باد - ايمان آورديم ؛ و دعوت كننده خدايى را تصديق و اجابت كرديم و اوامر فرستاده او را در مورد دوستى و اطاعت از مولايمان و مولاى مؤمنان ، امير مؤمنان حضرت علىّ بن ابى طالب عليه السلام پيروى كرديم ؛ او كه بنده خدا ، و برادر فرستاده او، و راست‏گويى بزرگ، و حجّت خدا بر خلق اوست؛ او تأييدكننده پيامبر خدا و دين اوست كه حقّانيّت آن آشكار و واضح است، او علَم و نشانه دين خدا و گنجينه دانش خدا، و صندوق رازهاى خدا، و محلّ سرّ خدا و امين خدا بر آفريدگان او، و گواه او بر بندگانش مى‏ باشد .

  بار خدايا ؛ «اى پروردگار ما ؛ همانا ما صداى ندا دهنده ‏اى كه ندا سر داد كه به پروردگارتان ايمان آوريد را شنيديم و به پروردگارمان ايمان آورديم؛ پس گناهان ما را ببخش و بدى‏ هاى ما را بپوشان و ما را همراه با نيكان عالَم بميران. پروردگار ما ؛ بر ما آنچه را كه بر رسولانت وعده داده‏اى عطا فرما، و ما را در روز قيامت خوار و ذليل نفرما ؛ كه همانا تو از وعده‏هاى خود تخلّف نمى‏ كنى» 23.

  پس اى پروردگار ما ؛ ما به لطف و كرم تو ايمان آورديم، و دعوت كننده به سوى تو را اجابت كرديم، و از فرستاده‏ ات تبعيّت كرديم و او و مولاى مؤمنان را تصديق كرديم، و به جبت و طاغوت كفر ورزيديم . پس تو ولىّ و سرپرست ما كن آن را كه ما به ولايت برگزيديم ؛ و ما را با پيشوايان‏مان محشور فرما . زيرا ما به آنان ايمان آورده ‏ايم و به امامت آنان يقين داريم، و تسليم آنان هستيم .

  ما به نهان و آشكار آن‏ها ، شاهد و غايب آن‏ها ، و زنده و مرده آن‏ها ايمان آورده ‏ايم ؛ و به پيشوايى و رهبرى و سرورى آنان راضى و خشنود هستيم ؛ و براى وساطت بين ما و خداى ما ، آنان كفايت مى‏كنند ؛ و نيازى به غير ايشان از آفريدگانش نيست ؛ و به جاى آن‏ها جايگزين نمى‏جوييم؛ و غير آنان را تكيه‏گاه خود نمى‏گيريم ؛ و به درگاه خدا از هر كسى كه با آنان به مبارزه و جنگ مى‏پردازند، بيزارى مى‏ جوييم؛ چه آن افراد از جنّ باشند؛ يا از انسان‏ها، از پيشينيان باشند يا از افراد آخر الزمان؛ و به جبت و طاغوت كفر مى‏ورزيم؛ و همچنين به بت‏هاى چهارگانه و دنباله‏روها و پيروانشان؛ و هر كسى كه آنان را دوست دارند؛ چه از جنّيان باشند و چه از انسان‏ها؛ از اوّل خلقت تا آخر آن، كفر مى‏ ورزيم.

  بار خدايا؛ ما تو را گواه مى‏ گيريم كه ما به دينى كه حضرت محمّد و آل محمّد - كه درود خدا بر او و بر آنان باد - به آن متديّن هستند ، گرويديم؛ و گفتار ما ، گفتار آنان ؛ و دين ما دين آنان مى‏ باشد ؛ آنچه آنان گفتند ، ما مى‏گوييم ؛ و به آنچه آنان عقيده دارند ، ما هم معتقديم؛ و آنچه را كه آنان منكر شدند، ما هم منكر آن هستيم؛ و هر كسى را آنان دوست داشتند، ما هم دوست داريم؛ و با هر كسى آنان دشمنى كردند، ما هم با آنان دشمنى مى‏ كنيم؛ و هر كسى را لعن و نفرين كردند، ما هم لعن و نفرين مى‏ كنيم؛ و از هر كسى بيزارى جستند، ما هم بيزارى مى ‏جوييم؛ و هر كسى را مورد رحمت قرار دادند، ما هم مورد رحمت قرار مى‏ دهيم؛

 به امامان خودمان ايمان آورديم، و در برابر آنها تسليم هستيم؛ و راضى و خشنود مى‏ باشيم؛ و از ايشان پيروى مى ‏كنيم؛ كه سلام خدا بر آنان باد.

  بار خدايا ؛ اين ايمان و عقيده ما را كامل گردان، و آن را از ما مگير، و آن را براى ما مستقرّ و ثابت گردان، و آن را به صورت عاريه براى‏مان قرار مده؛ و ما را بر اين عقيده زنده بدار، و بر آن بميران هر گاه ما را بميرانى . آل محمّد عليهم السلام پيشوايان ما هستند؛ پس به آنان اقتدا مى ‏كنيم و فقط آنان را به سرپرستى مى ‏پذيريم ، و دشمنان‏شان را - كه دشمنان خداوند هستند - دشمن مى‏داريم . پس ما را در دنيا و آخرت با آنان و از مقرّبان و نزديكان درگاه خودت قرار بده ؛ زيرا ما به اين كار راضى و خشنود هستيم؛ اى مهربان‏ترين مهربانان.

 سپس سجده نموده و صد مرتبه «اَلْحَمْدُ للَّهِ» بگويد، و در حالت سجده صد مرتبه خدا را شكر نموده بگويد: «شُكْراً للَّهِِ». همانا هر كسى اين عمل را انجام دهد مانند كسى است كه در آن روز (غدير) حاضر بوده و با حضرت پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم بر آن امر بيعت كرده است. مقام آن شخص ، مقام صادقان - كسانى كه با دوست داشتنِ دوست خدا و رسولش در آن روز، خدا و رسولش را تصديق كردند - مى‏ باشند. و مانند كسى است كه با رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم، حضرت على‏ عليه السلام، امام حسن و امام حسين‏ عليهما السلام حاضر بوده و ايشان را درك نموده است . و مانند كسى است كه زير پرچم امام زمان ارواحنا فداه و در خيمه آن حضرت، يعنى نجباء و نقباء مى‏ باشد. (2)

 


1) سوره آل عمران ، آيه 193 و 194 .

2) بحار الأنوار : 298/98 ، زاد المعاد : 341 .

 

منبع: صحيفه مهديه  ص 323

بازدید : 1922
بازديد امروز : 6377
بازديد ديروز : 19024
بازديد کل : 127561498
بازديد کل : 88852767