تشكيل مجالسِ دعا براى تعجيل ظهور امام زمان عجّل اللَّه تعالى فرجه
تشكيل مجالسِ دعا براى تعجيل ظهور
امام زمان عجّل اللَّه تعالى فرجه
همان طور كه مى توان به تنهايى دعا كرد ، مى توان به طور گروهى به دعا پرداخت . بدين شكل كه مجالسى تشكيل شود و در آنها از امام عصر ارواحنا فداه ياد شود؛ چرا كه با اين كار ، افزون بر اين كه براى امام عليه السلام دعا شده است، كارهاى نيك ديگرى مانند زنده كردن امر (امامت) امامان عليهم السلام ؛ بيان و بازگو كردن حديثهايى كه از اهل بيت عليهم السلام رسيده است؛ و... صورت مى گيرد .
نويسنده كتاب «مكيال المكارم» مى گويد: يكى از تكليفها و وظايف مردم در زمان غيبت حضرت مهدى ارواحنا فداه ، آن است كه مجالسى برپا كنند كه در آن از امام زمان عليه السلام ياد شود ، و خوبى ها، فضيلتها و مقامات شكوهمندش گفتگو گردد و به اطّلاع همگان برسد ، و براى آن وجود شريف در آن مجالس دعا شود و از بذل و بخشش جان و مال در اين راه خوددارى نگردد ؛ چرا كه اين كارها، رواج دادن و گسترش آيين خدا، بزرگداشت و بالابردن كلام خدا، و كمك كردن به يكديگر براى انجام نيكى و تقوا، و گرامى داشت مراسم و شعائر الهى ، و يارى نسبت به ولىّ پروردگار است .
افزون بر مطالبى كه بيان شد و نيز ارزشهاى ديگرى كه در مورد برپايى اين مجالس مى توان برشمرد؛ فرمايش امام صادق عليه السلام - كه در كتاب «وسائل الشيعه» وغير آن نقل شده است - نيز بر اين مطلب دلالت دارد :
تزاوروا ، فإنّ في زيارتكم إحياءاً لقلوبكم وذكراً لأحاديثنا ، وأحاديثنا تعطّف بعضكم على بعض، فإن أخذتم بها رشدتم ونجوتم ، وإن تركتموها ضللتم وهلكتم فخذوا بها وأنا بنجاتكم زعيم . (وسائل الشیعه 567/11)
به ديدار يكديگر برويد؛ زيرا اين ديد و بازديدها موجب زنده شدن دلهاى شما ، و بازگو كردن و يادآورى حديثهاى ماست . حديثها و سخنان ما ، باعث همبستگى و مهربانى بيشتر بين برخى از شما با برخى ديگر خواهد شد . اگر سخنان ما را پذيرفتيد و به كار گرفتيد، هدايت مى شويد و نجات مى يابيد؛ و اگر سخن ما را رها كرديد، گمراه مى گرديد و هلاك مى شويد ؛ بنابراين، شما احاديث و سخنان ما را بپذيريد و به كار بنديد ، من نيز ضامن و عهده دار نجات شما مى باشم .
دلالت روايت بر مطلب ما به اين گونه است كه : دليل دستور دادن آن حضرت به ديد و بازديد شيعيان اين است كه انگيزه و وسيله اى براى زنده شدن امر (امامت) ايشان و بازگويى احاديثشان است ؛ پس ، نتيحه مى گيريم كه بدون شك ، تشكيل اين گونه مجالس كه در آن ياد فضايل او ، و امورى كه مربوط به آن حضرت است ؛ داراى برترى و استحباب است و ائمّه عليهم السلام به اين كار ، علاقه مند هستند .
حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام نيز در حديث «أربع مائة» ، مطالبى فرمودهاند كه مربوط به موضوع بحث ماست :
إنّ اللَّه تبارك وتعالى إطّلع إلى الأرض فاختارنا ، واختار لنا شيعة ينصروننا ، ويفرحون لفرحنا ، ويحزنون لحزننا ، ويبذلون أموالهم وأنفسهم فينا ، اُولئك منّا و إلينا ، الخبر . (خصال ، 635/2)
همانا، خداى تبارك و تعالى ، با آگاهى و روشنبينى كه نسبت به زمين (و موجوداتش) داشت، ما را برگزيد؛ و شيعيان و پيروانى نيز براى ما انتخاب كرد، تا ما را يارى كنند ، و به جهت شادى ما شادمان ، و براى ناراحتى و اندوه ما اندوهگين باشند ، و ثروت و جان خويش را در راه ما بذل و بخشش نمايند . اينان از ما هستند ، و به سوى مايند ...
هشدار و آگاهى : مى توان گفت : در برخى از زمانها ، واجب است چنين مجالسى تشكيل شود ، همانند وقتى كه مردم در حال كشيده شدن به انحراف و گمراهى باشند ، و بتوان با تشكيل اين گونه مجالس ، آنان را از هلاكت و تباهى و انحراف بازداشت و به شاهراه هدايت ارشاد و راهنمايى نمود .
وجوب اين امر با توجّه به دليلهاى امر به معروف و نهى از منكر ؛ و نيز ، راهنمايى گمشدگان ، و نيز بازداشتن اهل بدعت و گمراهى به دست مى آيد . البتّه ، در همه حالات تنها خداى متعال است كه انسان را حفظ مى كند و از گناه باز مى دارد . (مکیال المکارم 169/2)
منبع : سایت شعائر، از کتاب « صحیفه مهدیه » صفحه 60.
منبع : سایت مناجات، از کتاب « صحیفه مهدیه » صفحه 60.
- تعداد بازديد از اين صفحه: 2269