تشكيل مجالسِ دعا براى تعجيل ظهور

امام زمان عجّل اللَّه تعالى فرجه

همان طور كه مى‏ توان به تنهايى دعا كرد ، مى‏ توان به طور گروهى به دعا پرداخت . بدين شكل كه مجالسى تشكيل شود و در آن‏ها از امام عصر ارواحنا فداه ياد شود؛ چرا كه با اين كار ، افزون بر اين كه براى امام عليه السلام دعا شده است، كارهاى نيك ديگرى مانند زنده كردن امر (امامت) امامان عليهم السلام ؛ بيان و بازگو كردن حديث‏هايى كه از اهل بيت عليهم السلام رسيده است؛ و... صورت مى‏ گيرد .

نويسنده كتاب «مكيال المكارم» مى ‏گويد: يكى از تكليف‏ها و وظايف مردم در زمان غيبت حضرت مهدى ارواحنا فداه ، آن است كه مجالسى برپا  كنند كه در آن از امام زمان عليه السلام ياد شود ، و خوبى ‏ها، فضيلت‏ها و مقامات شكوهمندش گفتگو گردد و به اطّلاع همگان برسد ، و براى آن وجود شريف در آن مجالس دعا شود و از بذل و بخشش جان و مال در اين راه خوددارى نگردد ؛ چرا كه اين كارها، رواج دادن و گسترش آيين خدا، بزرگ‏داشت و بالابردن كلام خدا، و كمك كردن به يكديگر براى انجام نيكى و تقوا، و گرامى‏ داشت مراسم و شعائر الهى ، و يارى نسبت به ولىّ پروردگار است .

افزون بر مطالبى كه بيان شد و نيز ارزش‏هاى ديگرى كه در مورد برپايى اين مجالس مى‏ توان برشمرد؛ فرمايش امام صادق‏ عليه السلام - كه در كتاب «وسائل الشيعه» وغير آن نقل شده است - نيز بر اين مطلب دلالت دارد :

  تزاوروا ، فإنّ في زيارتكم إحياءاً لقلوبكم وذكراً لأحاديثنا ، وأحاديثنا تعطّف بعضكم على بعض، فإن أخذتم بها رشدتم ونجوتم ، وإن تركتموها ضللتم وهلكتم فخذوا بها وأنا بنجاتكم زعيم . (وسائل الشیعه 567/11)

  به ديدار يكديگر برويد؛ زيرا اين ديد و بازديدها موجب زنده شدن دل‏هاى شما ، و بازگو كردن و يادآورى حديث‏هاى ماست . حديث‏ها و سخنان ما ، باعث همبستگى و مهربانى بيش‏تر بين برخى از شما با برخى ديگر خواهد شد . اگر سخنان ما را پذيرفتيد و به كار گرفتيد، هدايت مى‏ شويد و نجات مى‏ يابيد؛ و اگر سخن ما را رها كرديد، گمراه مى گرديد و هلاك مى ‏شويد ؛ بنابراين، شما احاديث و سخنان ما را بپذيريد و به كار بنديد ، من نيز ضامن و عهده ‏دار نجات شما مى ‏باشم .

 دلالت روايت بر مطلب ما به اين گونه است كه : دليل دستور دادن آن حضرت به ديد و بازديد شيعيان اين است كه انگيزه و وسيله ‏اى براى زنده شدن امر (امامت) ايشان و بازگويى احاديث‏شان است ؛ پس ، نتيحه مى ‏گيريم كه بدون شك ، تشكيل اين گونه مجالس كه در آن ياد فضايل او ، و امورى كه مربوط به آن حضرت است ؛ داراى برترى و استحباب است و ائمّه عليهم السلام به اين كار ، علاقه‏ مند هستند .

حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام نيز در حديث «أربع مائة» ، مطالبى فرموده‏اند كه مربوط به موضوع بحث ماست :

 إنّ اللَّه تبارك وتعالى إطّلع إلى الأرض فاختارنا ، واختار لنا شيعة ينصروننا ، ويفرحون لفرحنا ، ويحزنون لحزننا ، ويبذلون أموالهم وأنفسهم فينا ، اُولئك منّا و إلينا ، الخبر . (خصال ، 635/2)

همانا، خداى تبارك و تعالى ، با آگاهى و روشن‏بينى كه نسبت به زمين (و موجوداتش) داشت، ما را برگزيد؛ و شيعيان و پيروانى نيز براى ما انتخاب كرد، تا ما را يارى كنند ، و به جهت شادى ما شادمان ، و براى ناراحتى و اندوه ما اندوهگين باشند ، و ثروت و جان خويش را در راه ما بذل و بخشش نمايند . اينان از ما هستند ، و به سوى مايند ...

 هشدار و آگاهى : مى ‏توان گفت : در برخى از زمان‏ها ، واجب است چنين مجالسى تشكيل شود ، همانند وقتى كه مردم در حال كشيده شدن به انحراف و گمراهى باشند ، و بتوان با تشكيل اين گونه مجالس ، آنان را از هلاكت و تباهى و انحراف بازداشت و به شاهراه هدايت ارشاد و راهنمايى نمود .

وجوب اين امر با توجّه به دليل‏هاى امر به معروف و نهى از منكر ؛ و نيز ، راهنمايى گم‏شدگان ، و نيز بازداشتن اهل بدعت و گمراهى به دست مى‏ آيد . البتّه ، در همه حالات تنها خداى متعال است كه انسان را حفظ مى‏ كند و از گناه باز مى‏ دارد . (مکیال المکارم 169/2)

منبع : سایت شعائر، از کتاب « صحیفه مهدیه » صفحه 60.

منبع : سایت مناجات، از کتاب « صحیفه مهدیه » صفحه 60.