(7)

استخارهٔ چهارم

    در برخى از كتاب‏هاى كهن ديدم كه اين استخاره را نيز به امام عصر ارواحنا فداه نسبت داده است :

ابتدا سورۀ حمد را تا «إِهْدِنَا الصِّراطَ المُسْتَقيمَ » قرائت كرده، و پس از آن سه مرتبه صلوات فرستاده و پس از آن نيز سه مرتبه بگو : «يا مَنْ يَعْلَمُ إِهْدِ مَنْ لايَعْلَمُ» ، سپس ، قبضه‏ اى از تسبيح را با دست گرفته و دانه‏ هاى آن را شمرده اگر عدد فرد بود يعنى خوب است و آن را انجام بده و اگر زوج بود آن را انجام مده.

    اگر مى‏ خواهى بدانى كار مورد نظرت كه براى آن استخاره مى‏ كنى بسيار بسيار خوب است يا خير؛ پس از اين استخاره، استخاره‏ اى ديگر به نيّت ترك كار مورد نظرت بگير. در نتيجه اگر اصل كار خوب بود و در استخارۀ دوّم كه براى ترك انجام آن بود ، زوج آمد كه بد است؛ بنابراين، كار مورد نظر در نهايت خير و نيكى خواهد بود. و اگر در ترك آن فرد آمد كه خوب است ، معلوم مى‏ شود كه انجام دادن يا انجام ندادن كار مورد نظر فرقى ندارند . از سويى ، اگر استخاره براى اصل كار بد بود و براى ترك كار خوب بود نيز ، بايد آن كار را ترك كرده و به طور جدّى از انجام آن صرف نظر كنى؛ ولى اگر فعل و ترك ، هر دو بد بود از انجام آن كار نهى شده ولى نه مثل استخارۀ قبل .