زيارت امين اللَّه و فضيلت آن

    زيارت «امين اللَّه» را به چند جهت آورديم :

    1 - در روايتى از امام باقرعليه السلام آمده است كه آن حضرت فرمودند :

 اين كلام و اين دعا (زيارت امين اللَّه) را هر يك از شيعيان ما نزد قبر امير مؤمنان يا يكى از امامان عليهم السلام بخواند ، به طور حتم و بى‏ شك ، دعايش در صندوقچه ‏اى از نور بالا مى‏رود و تسليم قائم آل محمّد ارواحنا فداه مى‏ شود... .

    2 - اين زيارت از زياراتى است كه حضرت مهدى صلوات اللَّه عليه آن را خوانده است ؛ چنان كه در جريان شرفيابى حاج على بغدادى خدمت آن حضرت آمده است .

    3 - امام زمان ارواحنا فداه در جريان ديدار حاج على بغدادى ، تصريح و تأكيد فرمودند كه : اين زيارت از برترين زيارت‏هاست .

    نكتۀ مهمّى كه از آن جريان استفاده مى‏ شود اين است  كه اين زيارت ، جزو زيارت‏هاى جامعه و عمومى امامان است و در تمام حرم‏هاى اهل بيت‏ عليهم السلام مى‏ توان خواند؛ چنان كه آن حضرت اين زيارت را در حرم امام كاظم و امام جوادعليهما السلام در شهر كاظمين خواندند . البتّه ، اين نكته در روايت امام باقرعليه السلام نيز ، به صراحت بيان شده است .

    مرحوم محدّث قمى مى‏ فرمايد : اين زيارت داراى اعتبارى كامل است ، و در تمام كتاب‏هاى ادعيه و زيارات آمده است .

    علاّمۀ مجلسى رحمه الله اين زيارت را بهترين زيارت‏ها از نظر متن و سند مى‏ شمارد ؛ وى مى‏ افزايد : شايسته است در تمام حرم‏هاى مطهّر و مقدّس خوانده شود ؛ چنان كه با سندهاى معتبر از جابر از امام باقر عليه السلام روايت شده است كه فرمود :

 امام سجّاد عليه السلام به زيارت قبر مطهّر امير مؤمنان عليه السلام رفت و نزد قبر ايستاد و گريست و قرائت نمود :

    اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا أَمينَ اللَّهِ في أَرْضِهِ ، وَحُجَّتَهُ عَلى عِبادِهِ ، ( اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا أَميرَالْمُؤْمِنينَ ) (8) ، أَشْهَدُ أَنَّكَ جاهَدْتَ فِي اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ ، وَعَمِلْتَ بِكِتابِهِ ، وَاتَّبَعْتَ سُنَنَ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ ، حَتَّى دَعاكَ اللَّهُ إِلى جِوارِهِ ، فَقَبَضَكَ إِلَيْهِ بِاخْتِيارِهِ ، وَأَلْزَمَ أَعْداءَكَ الْحُجَّةَ ، مَعَ ما لَكَ مِنَ الْحُجَجِ الْبالِغَةِ عَلى جَميعِ خَلْقِهِ .

    أَللَّهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسي مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِكَ ، راضِيَةً بِقَضائِكَ ، مُولَعَةً بِذِكْرِكَ وَدُعائِكَ ، مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ أَوْلِيائِكَ ، مَحْبُوبَةً في أَرْضِكَ وَسَمائِكَ ، صابِرَةً عَلى نُزُولِ بَلائِكَ ، شاكِرَةً لِفَواضِلِ نَعْمائِكَ ، ذاكِرَةً لِسَوابِغِ آلائِكَ ، مُشْتاقَةً إِلى فَرْحَةِ لِقائِكَ ، مُتَزَوِّدَةً التَّقْوى لِيَوْمِ جَزائِكَ ، مُسْتَنَّةً بِسُنَنِ أَوْلِيائِكَ ، مُفارِقَةً لِأَخْلاقِ أَعْدائِكَ ، مَشْغُولَةً عَنِ الدُّنْيا بِحَمْدِكَ وَثَنائِكَ.

    سلام بر تو، اى امانت‏دار خداوند در زمينش، و حجّت او بر بندگانش؛ (سلام بر تو، اى فرمانرواى مؤمنان ؛ ) گواهى مى‏ دهم كه شما به طور كامل در راه خدا جهاد كردى و حقّش را ادا فرمودى؛ به كتاب خدا عمل نمودى، و از سنّت‏هاى پيامبر - درود خدا بر او و آل او - پيروى كردى؛ تا آن كه خداوند تعالى، شما را به جوارش فرا خواند، و با اختيار و انتخابش شما را از اين دنيا به سوى خود برد؛ و با وجودى كه حجّت‏هاى رسايى بر تمام آفريدگان داشتى، باز هم حجّت را بر دشمنانت تمام كرد .

    بارالها؛ نفْس و روح مرا به تقديرت مطمئن گردان، و به قضا و فرمانت خشنود گردان . حرص مرا به ياد خودت و دعا كردن به درگاهت افزون كن، و مرا دوست‏دار واقعى براى اولياى برگزيده‏ ات قرار بده. مرا در زمين و آسمانت محبوب گردان؛ بر فرو ريزى بلاهايت شكيبا ساز؛ بر زيادتى نعمت‏هايت سپاسگزار ، به يادآورى نعمت‏هاى فراوانت مشغول دار؛ به سرور و شادمانى ديدارت مشتاق كن؛ توشه‏ بردارندۀ تقوا و پرهيزكارى براى روز قيامت؛ و اجرا كنندۀ سنّت و طريقۀ اوليا و خاصّان خود؛ جداشونده از اخلاق دشمنانت قرار ده؛ و از كار دنيا مشغول به حمد و ثناى خودت نما .

 سپس ، گونۀ مبارك خود را بر قبر آن حضرت قرار داده و گفت :

    أَللَّهُمَّ إِنَّ قُلُوبَ الْمُخْبِتينَ إِلَيْكَ والِهَةٌ ، وَسُبُلَ الرَّاغِبينَ إِلَيْكَ شارِعَةٌ ، وَأَعْلامَ الْقاصِدينَ إِلَيْكَ واضِحَةٌ ، وَأَفْئِدَةَ الْعارِفينَ مِنْكَ فازِعَةٌ ، وَأَصْواتَ الدَّاعينَ إِلَيْكَ صاعِدَةٌ ، وَأَبْوابَ الْإِجابَةِ لَهُمْ مُفَتَّحَةٌ ، وَدَعْوَةَ مَنْ ناجاكَ مُسْتَجابَةٌ ، وَتَوْبَةَ مَنْ أَنابَ إِلَيْكَ مَقْبُولَةٌ ، وَعَبْرَةَ مَنْ بَكى مِنْ خَوْفِكَ مَرْحُومَةٌ ، وَالْإِغاثَةَ لِمَنِ اسْتَغاثَ بِكَ مَوْجُودَةٌ ، وَالْإِعانَةَ لِمَنِ اسْتَعانَ بِكَ مَبْذُولَةٌ .

    وَعِداتِكَ لِعِبادِكَ مُنْجَزَةٌ ، وَزَلَلَ مَنِ اسْتَقالَكَ مُقالَةٌ ، وَأَعْمالَ الْعامِلينَ لَدَيْكَ مَحْفُوظَةٌ ، وَأَرْزاقَكَ إِلَى الْخَلائِقِ مِنْ لَدُنْكَ نازِلَةٌ ، وَعَوائِدَ الْمَزيدِ إِلَيْهِمْ واصِلَةٌ ، وَذُنُوبَ الْمُسْتَغْفِرينَ مَغْفُورَةٌ ، وَحَوائِجَ خَلْقِكَ عِنْدَكَ مَقْضِيَّةٌ ، وَجَوائِزَ السَّائِلينَ عِنْدَكَ مُوَفَّرَةٌ ، وَعَوائِدَ الْمَزيدِ مُتَواتِرَةٌ ، وَمَوائِدَ الْمُسْتَطْعِمينَ مُعَدَّةٌ ، وَمَناهِلَ الظِّماءِ مُتْرَعَةٌ .

    أَللَّهُمَّ فَاسْتَجِبْ دُعائي ، وَاقْبَلْ ثَنائي ، وَاجْمَعْ بَيْني وَبَيْنَ أَوْلِيائي ، بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَعَلِيٍّ وَفاطِمَةَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ ، إِنَّكَ وَلِيُّ نَعْمائي ، وَمُنْتَهى مُنايَ ، وَغايَةُ رَجائي في مُنْقَلَبي وَمَثْوايَ .

    بار الها ؛ راستى، قلب خاشعان و خداترسان ، واله و حيرانت است ، و راه‏هاى مشتاقان به سوى تو باز است ، و نمايان، و نشانه‏ ها براى كسانى كه قصد رسيدن به تو را دارند آشكار است، و دل‏هاى اهل معرفت از تو بسيار در هراس است، و صداهاى دعا كنندگانت به طرف تو بالا رونده است، و درهاى اجابت و پاسخ‏گويى نيز براى‏شان باز شده است؛ و دعاى هر كسى كه با تو مناجات و به آرامى تو را بخواند مستجاب است، و توبه و بازگشت كسى كه به سوى تو بازگردد پذيرفته شده است، و اشك گريه كننده از ترس تو مورد ترحّم قرار مى‏ گيرد؛ و دادرسى براى كسى كه دادخواهى كند موجود است ، و براى كسى كه از تو كمك بخواهد، كمك بلاعوض مى‏ فرستى .

    و وعده ‏هايى كه به بندگانت داده ‏اى قطعى است؛ و هر كس از تو درخواست چشم ‏پوشى از لغزش خود را بكند چشم‏ پوشى مى‏ كنى؛ و اعمال عمل كنندگان ، نزد تو نگهدارى و باقى مى‏ ماند؛ و نصيب‏ها و روزى‏ هاى تو، به سوى بندگانت فرستاده مى‏ شود؛ و عايدات بيش‏تر نيز براى‏شان ارسال و به دست‏شان مى‏ رسد؛ و گناه بخشش‏ خواهان، بخشيده شده است؛ و خواسته‏ هاى آفريدگانت، نزد تو برآورده شده است؛ و پاداش و جايزه‏ هاى درخواست كنندگان نيز نزدت فراوان است ؛ و بهره‏ هاى فراوان پى در پى مى‏ رسد ؛ و سفره‏ هاى تو براى گرسنگان گسترده است؛ و چشمه‏ ها نيز براى سيراب شدن تشنگان ، لبريز و پرآب است .

    بار الها ؛ پس ، دعايم را مستجاب كن و پاسخ بده ؛ و ثناگوييم را بپذير ؛ و من و اوليايم را گرد هم آور؛ به حقّ محمّد، على، فاطمه، حسن و حسين؛ واقعيّت آن است كه سرپرست نعمت‏هاى من تويى، و حدّ نهايى آرزو، و نهايت اميد من در دنيا و آخرت ، تو هستى .

    در كتاب «كامل الزيارات» ، اين عبارات در پايان اين زيارت آمده است :

    أَنْتَ إِلهي وَسَيِّدي وَمَوْلايَ ، إِغْفِرْ لِأَوْلِيائِنا ، وَكُفَّ عَنَّا أَعْدائَنا ، وَاشْغَلْهُمْ عَنْ أَذانا ، وَأَظْهِرْ كَلِمَةَ الْحَقِّ وَاجْعَلْهَا الْعُلْيا ، وَأَدْحِضْ كَلِمَةَ الْباطِلِ وَاجْعَلْهَا السُّفْلى ، إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ .

    تو، خداى من، آقاى من و مولاى من هستى؛ دوستان ما را بيامرز، و دشمنان ما را از ما باز دار ، و آنان را از آزار ما مشغول ساز ؛ و كلمه و سخن حقّ را آشكار و آن را بالاتر از هر چيز قرار ده، و كلمۀ باطل را نابود كن، و آن را پايين‏ترين درجه قرار ده. راستى، تو بر هر كارى توانايى .

    سپس امام باقر عليه السلام فرمود :

 هيچ يك از شيعيان ما اين كلام (زيارت امين اللَّه) را نزد قبر امير مؤمنان عليه السلام نمى‏ خواند و دعا نمى‏ كند، مگر آن كه دعايش در نامه‏ اى از نور بالا مى‏ رود، و مهر پيغمبر بر آن مى‏ خورد، و نگهدارى مى‏ شود تا به قائم آل محمّد عليهم السلام سپرده مى‏ شود . در اين حال نيز، بشارت و احترامات ويژه و اكرام، براى زيارت كننده ارسال مى‏ گردد - اگر خدا بخواهد - .(9)

---

8) اين فقره از زيارت ؛ در حرم حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام خوانده شود .

9) مفاتيح الجنان : 698، مصباح المتهجّد : 738، و در مصباح الزائر : 474 ، و مزار آقا جمال خوانسارى : 98 با تفاوت اندك.