(8)

نماز استغاثه به امام زمان عجّل الله تعالى فرجه

    سيّد عليخان رحمه الله در «الكلم الطيّب» مى‏ گويد : اين استغاثه به امام زمان ارواحنا فداه است ، هر جا باشى دو ركعت نماز با حمد و سوره بجاى آور ، آن گاه رو به قبله زير آسمان بايست و بگو :

 سَلامُ اللهِ الْكامِلُ التَّامُّ الشَّامِلُ الْعامُّ ، وَصَلَواتُهُ الدَّائِمَةُ وَبَرَكاتُهُ الْقائِمَةُ التَّامَّةُ ، عَلى حُجَّةِ الهِ وَوَلِيِّهِ في أَرْضِهِ وَبِلادِهِ ، وَخَليفَتِهِ عَلى خَلْقِهِ وَعِبادِهِ ، وَسُلالَةِ النُّبُوَّةِ ، وَبَقِيَّةِ الْعِتْرَةِ وَالصَّفْوَةِ ، صاحِبِ الزَّمانِ ، وَمُظْهِرِ الْإيمانِ ، وَمُلَقِّنِ أَحْكامِ الْقُرْآنِ ، وَمُطَهِّرِ الْأَرْضِ ، وَناشِرِ الْعَدْلِ فِي الطُّولِ وَالْعَرْضِ ، وَالْحُجَّةِ الْقائِمِ الْمَهْدِيِّ ، اَلْإِمامِ الْمُنْتَظَرِ الْمَرْضِيِّ ، وَابْنِ الْأَئِمَّةِ الطَّاهِرينَ ، اَلْوَصِيِّ بْنِ الْأَوْصِياءِ الْمَرْضِيّينَ ، اَلْهادِي الْمَعْصُومِ بْنِ الْأَئِمَّةِ الْهُداةِ الْمَعْصُومينَ .

 اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مُعِزَّ الْمُؤْمِنينَ الْمُسْتَضْعَفينَ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مُذِلَّ الْكافِرينَ المُتَكَبِّرينَ الظَّالِمينَ. اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلايَ يا صاحِبَ الزَّمانِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ أَميرِالْمُؤْمِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمينَ .

 اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ الْأَئِمَّةِ الْحُجَجِ الْمَعْصُومينَ وَالْإِمامِ عَلَى الْخَلْقِ أَجْمَعينَ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلايَ سَلامَ مُخْلِصٍ لَكَ فِي الْوِلايَةِ .

 أَشْهَدُ أَنَّكَ الْإِمامُ الْمَهْدِيُّ قَوْلًا وَفِعْلًا ، وَأَنْتَ الَّذي تَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَعَدْلاً ، بَعْدَ ما مُلِئَتْ جَوْراً وَظُلْماً ، فَعَجَّلَ اللهُ فَرَجَكَ ، وَسَهَّلَ مَخْرَجَكَ ، وَقَرَّبَ زَمانَكَ ، وَكَثَّرَ أَنْصارَكَ وَأَعْوانَكَ ، وَأَنْجَزَ لَكَ ما وَعَدَكَ ، فَهُوَ أَصْدَقُ الْقائِلينَ «وَنُريدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوارِثينَ»(1) .

 يا مَوْلايَ يا صاحِبَ الزَّمانِ ، يَابْنَ رَسُولِ اللهِ ، حاجَتي كَذا وَكَذا ، و به جاي «کذا وکذا» حاجت خود را ذکر نمايد، فَاشْفَعْ لي في نَجاحِها ، فَقَدْ تَوَجَّهْتُ إِلَيْكَ بِحاجَتي ، لِعِلْمي أَنَّ لَكَ عِنْدَ اللهِ شَفاعَةً مَقْبُولَةً ، وَمَقاماً مَحْمُوداً ، فَبِحَقِّ مَنِ اخْتَصَّكُمْ بِأَمْرِهِ ، وَارْتَضاكُمْ لِسِرِّهِ ، وَبِالشَّأْنِ الَّذي لَكُمْ عِنْدَ اللهِ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُ ، سَلِ اللهَ تَعالى في نُجْحِ طَلِبَتي ، وَ إِجابَةِ دَعْوَتي ، وَكَشْفِ كُرْبَتي.

سلام كامل و تمام و شامل و عامّ خداوند ، و درودهاى هميشگى و بركات پاينده و كامل خدا ، بر حجّت خدا و ولىّ او بر روى زمين و شهرهاى او ، و جانشين او بر آفريدگان او و بندگانش و بر نسل پاك نبوّت ، و باقى‏ ماندۀ عترت و برگزيدگان ، حضرت صاحب الزمان ، و آشكار كنندۀ ايمان ، و آموزنده و تعليم ‏گر احكام قرآن ، و پاك كنندۀ زمين ، و نشر دهندۀ عدل  در طول و عرض (جهان) ، و حجّت قائم مهدىّ ، امام منتظر پسنديده ، و فرزند پيشوايان پاك ، وصىّ كه فرزند اوصياء پسنديده است، راهنماى معصومى كه فرزند امامان هدايت‏گر معصوم است .

    سلام بر تو اى عزّت‏بخش مؤمنانى كه آن ‏ها را ضعيف شمرده و به ناتوانى واداشته ‏اند ، سلام بر تو اى خوار كنندۀ كافران متكبّر ستمگر ؛ سلام بر تو اى مولاى من اى صاحب الزمان ؛ سلام بر تو اى فرزند رسول خدا ؛ سلام بر تو اى فرزند امير مؤمنان ؛ سلام بر تو اى فرزند فاطمۀ زهرا سرور زنان جهانيان.

    سلام بر تو اى فرزند امامان كه حجّت‏ هاى معصوم بودند و اى رهبر و پيشواى تمام خلايق ؛ سلام بر تو اى مولاى من؛ سلام كسى كه در ولايت براى تو اخلاص دارد (تنها ولايت و محبّت تو را دارد).

    شهادت مى دهم كه همانا تو پيشواى هدايت ‏شده و هدايت‏گرى از جهت گفتار و كردار ؛ و تو همان كسى هستى كه زمين را از عدل و داد پر خواهى كرد بعد از آن كه از جور و ستم پر شده باشد ؛ پس خدا در ظهورت تعجيل كند ، و خروجت را آسان و زمان ظهورت را نزديك نمايد ، و ياران و ياوران تو را زياد گرداند ، و به آنچه به تو وعده داده است وفا كند ، كه او راستگوترين سخنگويان است (آنجا كه مى ‏فرمايد : ) «مى‏ خواهيم بر اهل ايمانى كه در زمين ضعيف شمرده شده‏ اند منّت گذاشته و ايشان را پيشوايان خلق و وارثان زمين قرار دهيم».

    اى مولاى من اى صاحب الزمان ، اى فرزند رسول خدا ؛ حاجتم چنين و چنان است ؛ و به جاى «كذا و كذا» حاجت خود را ذكر نمايد ، تو در مورد برآورده شدن آن براى من (در پيشگاه خدا) شفاعت كن ، كه من به شما براى رفع حاجتم روى آورده ‏ام ؛ چون مى‏ دانم كه شفاعت تو در پيشگاه خدا پذيرفته شده و براى شما مقام ستوده است؛ پس به حقّ آن كسى كه شما را به امر خودش اختصاص داد و براى اسرار خود برگزيد ، و به آن شأن و مقامى كه نزد خدا براى شما است و ارتباطى كه ميان شما و اوست از خدا بخواهيد كه خواسته‏ هايم را برآورده ساخته و دعايم را مستجاب گرداند ، و اندوهم را برطرف سازد .

    و هر چه دوست دارى دعا كن و بخواه كه ان شاء الله برآورده مى‏ شود .(2)

    علّامه شيخ محمود عراقى در كتاب «دار السلام» - كه در آن جريان كسانى ذكر شده است كه به ملاقات و عرض سلام خدمت امام زمان ارواحنا فداه شرفياب شده‏ اند - مى ‏فرمايد : اين عمل را خودم تجربه كرده و آثار عجيبى از آن مشاهده كرده‏ ام ، بعضى از علما از ياددادن آن به نا اهلان خوددارى مى‏ كردند و از كارهايى بود كه در گرفتارى‏ هاى بزرگ آن را تجربه كرده بودند .(3)

    ايشان در «دار السلام» مى‏ فرمايد : به نظر مى رسد سورۀ «فتح» و «نصر» براى بعد از سورۀ «حمد» تعيين شده و فاضل معاصر آن را معيّن فرموده است ؛ و بعيد نيست كه انجام اين عمل در نيمۀ شب معيّن شده باشد ؛ چون راوى در آن وقت مأمور به انجام شده بود و اطلاقى در كلام نيست تا غير آن وقت را هم شامل شود ، لذا قدر متيقّن و آن وقت حتمى و يقينى همان نيمه شب است .

    فاضل معاصر از قول كفعمى رحمه الله قبل از نماز و زيارت علاوه بر تعيين اين دو سوره، غسل را نيز افزوده است ، هر چند در كتاب «مصباح الزائر» سوره معيّن نشده است .

    بنابراين، آنچه از فرمايشات اين بزرگواران ظاهر مى‏ شود اين است كه تعيين سوره‏ ها و تعيين وقت گرچه اقوى نيست ولى به احتياط نزديك‏تر مى‏ باشد و انجام دادن غسل شرط نشده گرچه آن هم مطابق با احتياط است . (4)

---

1) سورۀ قصص ، آيۀ 5.

2 ) مفاتيح الجنان : 243 ، به نقل از الكلم الطيّب : 83 .  

3)  التحفة الرضويّة : 134

4) دار السلام عراقى : 197 .