امام صادق علیه السلام : اگر من زمان او (حضرت مهدی علیه السلام ) را درک کنم ، در تمام زندگی و حیاتم به او خدمت می کنم.
شجاعت حضرت علی عليه السلام

شجاعت حضرت علی عليه السلام

**************************************

17 شوال هلاکت عمرو بن عبدود در جنگ خندق

به دست مبارک حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام ، سال پنجم هـ ق

**************************************

او صاحب همان شمشيرى بود كه - هر جا كه حمله مى ‏كرد و هجوم مى ‏آورد - همواره پيروزى به حلقه آن آويخته بود.

دِليرى بود كه هيچگاه دِليرىِ دلاوران بدو نمى ‏رسيد. سوارى كه از سواركاران‏ گوىِ سبقت ربوده بود. در ميدان جنگ جز براى پيكار جابجا نمى ‏شد در آن‏جا كه‏ فرود مى ‏بايست نمى‏ گريخت. نه تنها از يك فرد كه از هيچ سپاه و لشكرى ترس به‏ خود راه نمى ‏داد. رو در روى هيچ جنگنده‏ اى قرار نگرفت مگر اينكه او را به زانو درآورد و به خاك انداخت. حمله ‏ور نمى‏ شد مگر اينكه نابود مى ‏كرد و مى كشت. يورش و حمله ‏اش، فرار و ضربه ‏اش دوّمين نمى‏ خواست. اگر يكى از دشمنان و مخالفانش مى ‏توانست از معركه و ميدان جنگ با او جان سالم به در برد و نجات يابد، تا پايان عمر به افتحار مى ‏گفت: من كسى هستم كه توانستم در مقابل علىّ بن ابى‏ طالب‏ عليه السلام بايستم و جان سالم به در برم!

روايت شده است كه روزى معاويه از خواب بيدار شد. ديد عبداللَّه بن زبير جلو پايش ايستاده و تبسّم مى‏ كند و به او مى‏ گويد: اى فرمانرواى مؤمنان! اگر مى‏ خواستم ‏تو را ترور كنم مى ‏توانست اين كار را بكنم!...

معاويه - در حالى كه خشم خود را پنهان نمى ‏كرد - گفت: بعد از ما شجاع شدى!!...

عبداللَّه با مباهات و افتخار گفت: چه چيز از شجاعت مرا منكر مى ‏شوى؟ حال ‏اينكه در صف مقابل علىّ بن ابى طالب‏ عليه السلام ايستاده‏ ام.

پادشاه اموى در حالى كه زبان تمسخر گشوده بود به او گفت: حتماً او با تو و پدرت با دست چپش مى ‏جنگيد و دست راست را گذاشته بود تا با ديگران بجنگد!!

حتّى عرب - با اينكه در جنگ با او كودكانشان يتيم و زنانشان بيوه شده بودند - به ‏سقوط و كشته ‏شدن فرماندهان و سران سپاهشان به ضرب شمشير او افتخار مى‏ كردند.

خواهر عمرو بن عبدِوَد - اوّلين تكسوار عرب و همان كسى كه در جنگ خندق به ‏دست حضرت علىّ بن ابى طالب ‏عليه السلام كشته شد - مباهات مى‏ كرد و در رِثاى برادرش‏ چنين مى ‏سرود:

لو كان قاتل عمرو غير قاتله                  بكيته أبداً ما دمت في الأبد

لكنّ قاتله من لايعاب به                     من كان يدعى قديماً بيضة البلد

اگر قاتل عمرو كسى جز كشنده او (حضرت على ‏عليه السلام) بود براى هميشه بر او مى ‏گريستم.

لكن قاتلش كسى است كه عيبى بر او گرفته نمى ‏شود (او كسى است كه از ديرباز بزرگِ شهر خوانده مى ‏شد).(173)

 


173) خاستگاه خلافت: 524. 

 

منبع: معاویه ج ... ص ...

 

بازدید : 8393
بازديد امروز : 0
بازديد ديروز : 22421
بازديد کل : 127593584
بازديد کل : 88868811