وليد دشمن پيامبر صلّى الله عليه وآله

قريشيان وقتى ديدند كه جناب ابوطالب با تمام وجودش از پيامبر صلّى الله عليه وآله حمايت مى‏ كند نااميد شدند و بر آزار تازه‏ مسلمانان و پيامبر افزودند. مراسم حجّ نزديك بود، آوازه دين پيامبر در بين قبايل عرب پيچيده بود. قريش نگران موقعيّت‏ خودشان بودند، لذا نزد وليد بن مغيره كه مردى سالخورده و از ثروتمندان قريش بود رفتند.

   اين شخص در بين قريش آن قدر عزيز بود كه به وى لقب وحيد و ريحانه قريش داده بودند. از او چاره كار را جويا شدند، وليد به آن‏ها گفت: اى گروه قريش؛ اكنون موسم حجّ فرا رسيده و نمايندگان و مردم همه قبايل عرب به مكّه‏ مى ‏آيند. كم و بيش از كار محمّد صلّى الله عليه وآله چيزى شنيده ‏اند، از شما در اين مورد پرسش خواهند كرد، شما سعى كنيد يك دل و يك زبان باشيد و گفتار گوناگون در مورد محمّد صلّى الله عليه وآله نگوييد.

   شخصى به وليد گفت: اى ابو عبدشمس؛ چيزى بگو كه همه همان را بگوييم.

   وليد گفت: شما پيشنهاد كنيد.

   شخصى گفت: مى‏ گوييم محمّد صلّى الله عليه وآله كاهن است.

   وليد گفت: نه، ما كاهنان را ديده ‏ايم، كلامش چون كلام كاهنان نيست.

   گفتند: مى‏ گوييم جن‏ زده است.

   باز وليد حرفشان را رد كرد.

   گفتند: بگوييم محمّد صلّى الله عليه وآله شاعر است.

   باز هم وليد رد كرد و گفت: اين را هم از شما قبول نمى‏ كنند.

   گفتند: به او نسبت ساحر مى‏ دهيم.

   وليد گفت: اين نسبت خوب است، همگى مى‏ گوييم: محمّد صلّى الله عليه وآله ساحر است و با كلام سحرآميز خود ميان مردم ‏تفرقه انداخته و برادر را از برادر جدا كرده است ...

   با اين تصميم از هم جدا شدند و بعد به هر مسافرى كه مى‏ رسيدند مى‏ گفتند: به محمّد صلّى الله عليه وآله نزديك نشويد كه او ساحر است، و با كلام سحرآميز خويش فتنه‏ انگيزى مى‏ كند و برادر را از برادر و پدر را از پسر جدا مى‏ كند و بين آن‏ها اختلاف ‏مى‏ اندازد.(1)

______________________________________

1 - اعجاز پيامبر اعظم‏ صلّى الله عليه وآله در پيشگويى از حوادث آينده: 317.