هند مادر معاويه

مادر معاويه هند دختر عتبة بن ربيعة بن عبدشمس بن عبدمناف بن قصى است. هند مادر برادر معاويه يعنى عتبة بن ابى سفيان هم هست. و ديگر پسران ابوسفيان يعنى يزيد و محمّد و عنبسة و حنظلة و عمرو از زنان ديگر ابوسفيان هستند.

ابوسفيان همان است كه در جنگ‏ هاى قريش با پيامبر صلى الله عليه وآله رهبرى و سالارى قريش را بر عهده داشته است و پس از اينكه عتبة بن ربيعه در جنگ بدر كشته شد، ابوسفيان به‏ رياست خاندان عبد شمس رسيد. ابوسفيان سالار كاروان بود و عتبة بن ربيعه سالار گروهى كه براى جنگ بدر حركت كرده، بود.(1)

چون به كار عرب و قريش با تأمّل بنگريد و در سيره‌ها نظر كنيد و خبرها را بخوانيد، دريابيد كه آنان در پى محمّد صلى الله عليه وآله بودند و او را مى‌جستند و كشتنش را مى‌خواستند؛ و اگر از دستيابى به پيامبر در مى‌ماندند، در پى على علیه السلام برمى آمدند و قتل او را مى‌خواستند؛ زيرا وى بيش از همگان با رسول همانند و به وى نزديك بود و از او دفاع مى‌نمود. اگر آنان على علیه السلام را مى‌جستند و او را مى‌كشتند، كار محمّد صلى الله عليه وآله را به ضعف مى‌كشاندند و شوكت او را درهم مى‌شكستند؛ زيرا على علیه السلام در يارى او بيش از همگان داراى سرسختى، نيرومندى، دليرى، فريادرسى، يورش آورى، و قهرمانى بود. آيا نمى‌بينيد كه در روز بدر، عتبة بن ربيعه و برادرش شَيبه و پسرش وليد بن عتبه آن هنگام به ميدان درآمدند و رسول خدا چند تن از انصار را به رويارويى با آنان فرستاد؛ امّا ايشان نسب اين افراد را پرسيدند و چون نسبشان را دانستند، گفتند: «به ميان قوم خويش بازگرديد!» و آن گاه، بانگ زدند: «اى محمّد! هم طرازان ما از قوم ما را به نبرد ما بفرست!» پس پيامبر صلى الله عليه وآله به خويشاوندان نزديكش فرمود: «اى بنى هاشم! برخيزيد و حقّ خويش را كه خداوند در برابر باطلِ اينان به شما بخشيده، يارى نماييد! اى على؛ برخيز! اى حمزه؛ برخيز! اى عبيده؛ برخيز!»
آيا نمى‌بينيد كه هند، دختر عتبه، در روز اُحد براى قاتل على علیه السلام جايزه قرار داد؛ زيرا او و حمزه در روز بدر، پدرش را كشته بودند؟ آيا سخن هند را نمى‌شنويد كه در سوگ خانواده‌اش مى‌سرايد :
مرا در در سوگ عتبه، پدرم، صبر و قرار نمانده؛ و نيز عمو و برادرم؛
برادرى همچون نور ماه. و تو اى على! با قتل آنان، پشت مرا شكستى.
و اين از آن روى بود كه على علیه السلام برادرِ هند، وليد بن عتبه را كشته بود و در كشتن پدرش، عتبه، نيز دست داشت؛ و امّا عمويش شَيبه را حمزه به تنهايى كشته بود.(2)

_______________________________________________

 1 -  جلوه تاريخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد: 166/1. 

 2 -  غدیر در کتاب و سنّت و ادب :  ج 7 ص 303.